دانشمندان کوچک‌ترین ابررسانای جهان را از ورقه‌های ? جفت-مولکولی و در ابعاد کوچک‌تر از یک نانومتر تولید کردند. با این کشف، نظریه صدساله امکان‌ناپذیری ابررسانایی در ریزمقیاس ابطال شد.

از زمان کشف ابررسانایی در سال ???? / ????، این اثر را پدیده‌ای بزرگ‌مقیاس در نظر گرفته‌اند؛ یعنی مجموعه بزرگی از اتم‌ها می‌توانند جریان الکتریکی را بدون اتلاف منتقل کنند و در مقیاس‌های ریز، چنین پدیده‌ای امکان‌پذیر نیست؛ اما مطالعات جدید صورت گرفته از سوی دانشمندان دانشگاه اوهایو نشان می‌دهد که نانو سیم‌های ابررسانا می‌توانند به یک احتمال بسیار زیاد برای انرژی‌رسانی به ابزارهای ریز الکترونیکی استفاده شوند.

سا وای لا، فیزیکدان دانشگاه اوهایو گفت:« دانشمندان معتقدند ایجاد پیوستگی‌ها در مقیاس نانو با استفاده از رساناهای فلزی تقریبا غیرممکن است، زیرا با کوچک‌تر شدن اندازه سیم، مقاومت نیز افزایش خواهد یافت. این سیم‌های نانو آن‌قدر داغ می‌شوند که ممکن است ذوب یا منفجر شوند.»

لا و همکارانش برای عبور از این مشکل باید ملکول‌هایی از نمک آلی معروف به (BETS)?-GaCl? تولید و آن را بر روی سطحی از نقره قرار می‌دادند. آن‌ها همچنین باید ملکول‌ها را تا دمای ???- درجه سانتی‌گراد (?? کلوین بالای صفر مطلق) خنک می‌کردند.

اما دانشمندان امیدوارند بتوانند از مواد دیگری استفاده کنند که قادر به تشکیل سیم‌های ابررسانای نانو در دمای گرم‌تر باشد.

این ابررسانا بسیار ریزتر از سر یک سوزن است که اندازه‌ای معادل یک هزار نانومتر دارد و بیشتر حول و حوش ابعاد مولکول دی.ان.ای است که حدود ? نانومتر پهنا دارد.

این مطالعه نشان داد که نمک‌های آلی می‌توانند بر زیرلایه‌های فلزی چون نقره رشد کنند. مدارهای الکترونیکی به‌کار رفته در ابزارهای مختلف، از لباس‌ها تا حسگرهای قابل نصب بر روی قلب یا مغز، بسیار کوچک‌تر و انعطاف‌پذیرتر از قبل شده‌اند. ظهور آینده سیم‌های ابررسانا‌ ریز تنها باید توسعه ابزارهای الکترونیکی در مقیاس نانو را سرعت بخشند